Zamek Schauenburg
Historia zamku
Schauenburg został zbudowany w XI wieku przez księcia Bertholda II von Zähringen i stoi na wysokości 397 m n.p.m. na ogromnym granitowym występie przy wejściu do Renchtal naprzeciwko Strasburga w dolinie Renu.
W 1200 roku zamek został rozbudowany i jest uważany za jeden z najpiękniejszych kompleksów zamkowych XIII wieku, ponieważ jest genialnie zbudowany jako połączony zamek wysoki i niski, tzn. posiada mur ochronny od wschodu i jednocześnie rów z fosą na zachód.
Należał do systemu zamków, które miały zabezpieczać przeprawy w Schwarzwaldzie, w tym zwłaszcza połączenie zachód-wschód ze Strasburga przez Renchtal przez Kniebis i Freudenstadt do doliny Neckaru do Szwabii.
Zamek przeszedł w ręce hrabiów Calw jako majątek małżeński Luitgarda, córki księcia Zahringera Bertholda II, która wyszła za mąż za Gottfrieda von Calw. Córka Luitgarda Uta z hrabiny von Calw, zwana von Schauenburg (od miejsca zamieszkania na zamku), była jedyną spadkobierczynią księcia Welfa VI.
Jest fundatorką słynnego klasztoru Allerheiligen, który w średniowieczu był miejscem pochówku rodu von Schauenburg. O założeniu klasztoru w Allerheiligen przekazana została legenda , według której Uta von Schauenburg kazała przejechać nad Sohlbergiem osłowi z workami ze złotem. W miejscu spoczynku osła miał powstać klasztor.
W 1133 roku Zähringer oblegał Schauenburg, aby zapobiec wpadnięciu w ręce gwelfów. Jednak interwencja cesarza Lothara uniemożliwiła podbój i tak po śmierci Uty w 1197 roku zamek początkowo stał się własnością Guelphów. Po śmierci Welf VI. zamek przypadł cesarzowi Henrykowi VI. i stał się Reichsburgiem. Ostatecznie jednak hrabiowie Eberstein, krewni Uty, zdołali przejąć zamek.
Do jego wygaśnięcia (1660) panami lennymi zamku byli hrabiowie Eberstein, choć musieli czasowo (ok. 1450 roku) zastawić swoje dobra margrabiom badeńskim. Po 1660 r. podążyli za Ebersteinerami jako panowie feudałowie na zamku.
Słynny niemiecki poeta Johann Jakob von Grimmelshausen jako zarządca miasta Schauenburg w latach 1650-1660 po zakończeniu wojny trzydziestoletniej kazał usunąć południową wieżę Schauenburga i kamienie z tej wieży wtoczono do doliny pod budowę Zamku Gaisbach.
Zamek stopniowo popadał w ruinę i znajdował się w ruinie najpóźniej do 1730 roku. Tylko dzięki staraniom Emila von Schauenburga (1826-1908) pozostałości zamku udało się zachować i zabezpieczyć. Nadał on także zamkowi jego dzisiejszy wygląd po gruntownej renowacji. Potomkowie lordów z Schauenburga nadal mieszkają w Zamku Gaisbach.
Obecny, dobrze zachowany stan ruin zamku to zasługa projektu „Przyjaciół zachowania ruin Schauenburg eV”, który został założony w 1975 roku przez radnego miejskiego Rudolpha Zillgitha. Dzięki zaangażowanym wolontariuszom z regionu stowarzyszenie deweloperskie uwolniło zamek od bluszczu i zachowało strukturę budowlaną.
W czasach dzisiejszych na miejscu organizowane są spotkania, obozy i inne wydarzenia kulturalne. Znajduje się tam także restauracja.
Dojazd do zamku
Zamek Schauenburg położony jest niecałe 2km od malowniczej miejscowości Oberkirch. Do zamku dojedziemy w 5 minut własnym samochodem lub dojdziemy 20 minutowym spacerem wytyczonym szlakiem. Ja akurat wybrałem pierwszy środek transportu.
