Betlejem

Drewniany pawilon z malarską dekoracją Georga Wilhelma Neunhertza został wzniesiony kilkanaście metrów od Groty Narodzenia na palach wbitych w dno pobliskiego stawu. Założony na planie ośmioboku Pawilon Opata symbolizował „Dawidowe miasto Betlejem” i dopełniał Bożonarodzeniową symbolikę tego niezwykłego miejsca.

Pawilon położony jest w osadzie Betlejem na zboczach Anielskiej Góry, ok. 2 km na zachód od opactwa w Krzeszowie. Pierwotnie przy pawilonie znajdowała się samotnia. W XIX w. obok pojawiły się obiekty do obsługi ruchu turystycznego.

Drewnianą budowlę wzniesiono ok. 1730 r. pośrodku stawu z wodami mineralnymi. Być może pierwotnie pełniła funkcję pawilonu kąpielowego, jednak bardziej prawdopodobne jest, że od razu była związana z kaplicą Groty Narodzenia Pańskiego.

Pawilon wzniesiono na planie ośmioboku i nakryto ostrosłupowym dachem z latarnią. Dookoła biegnie drewniany ganek, połączony z brzegiem krytym mostem.

Wnętrze zdobią malowidła wykonane ok. 1731–1733 przez Georga Wilhelma Neunhertza, a autorem ich programu jest prawdopodobnie opat Innocenty Fritsch. W dolnym rzędzie znajdują się sceny starotestamentowe związane z wodą. W środkowym przedstawiono króla Dawida i jego żołnierzy podczas zdobywania Jerozolimy i wojny z Filistynami. W pasie najwyższym w latarni umieszczono podobizny najmężniejszych wodzów Dawida.

W ogólnym zarysie pawilon należy interpretować jako symbol Betlejem – miasta Dawida, nieopodal którego narodził się Syn Boży, a ze względu na kształt – także jako symbol królewskiego pałacu i baptysterium (związek z wodą). Tryumfujący król Dawid pojawia się jako zapowiedź Mesjasza i założonego przez Niego tryumfującego Kościoła.

Pawilon można zwiedzać, najlepiej po uprzednim umówieniu się z właścicielami pensjonatu w Betlejem.